Sinds drie dagen doe ik plots iets anders. Twaalf jaar joeg ik op en neer tussen Utrecht en Rotterdam om daar, in 010 dus, pubers vooruit te schoppen. Twaalf jaar jagen, rennen, duizend-en-één dingen doen, altijd in net te weinig tijd. Twaalf jaar enorm veel lol met collega's en kinderen, dat ook.
Nu doe ik sinds drie dagen dus iets anders. Iets tussen beleid, wetenschap en praktijk. Ik weet nog niet precies wat of waar dat precies is, maar dat zal snel genoeg komen. Ik heb er zin in.
Vanaf nu ben ik een treinmens. Jarenlang zat ik al veel op het spoor, elke dag minstens tweemaal drie kwartier. Wakker worden, krantje bladeren, sudoku maken, nakijken, doezelen, nakijken, les voorbereiden, doezelen, nakijken. Vanaf nu zal het niet minder zijn. Vandaag in ieder geval Utrecht – Enschede en dan Enschede – Assen, een kleine vier uur. Vrijdag, hoewel vrij, van Oost Groningen naar Rotterdam – ruim vier uur – en dan verder naar west Brabant en weer terug naar Utrecht. Dat laatste doe ik niet elke week, Utrecht – Enschede en vice versa wel, een paar keer zelfs, dus zal ik de komende tijd een treinmens zijn – iemand die – pakweg- meer dan een derde van z'n werkende leven in de trein zit...
Ik weet nog niet precies wat een treinmens doet of ziet of denkt. Telefoon, laptop, krant, boek, dat zeker. Mensen en landschappen, mensenlandschappen. Hoewel die in de eerste klasse vast minder wild en woest zullen zijn. Productief saai, zullen we maar zeggen. Een treinmens is op weg. Een treinmens doezelt en/of peinst. Poezelt? Deinst? Reistijd is nu ook betaalde tijd, dus zal ik zeker ook werken lezen schrijven bellen. En af en toe hoop ik onderweg via dit medium iets te kunnen delen. Over treinen en reizen en mensen en landschappen. Over wat me bezig houdt.
Nee, niet meer zo veel over onderwijs,
wel des te meer over politiek en filosofie, over het weer, het nieuws.
Misschien wordt het leuk, leesbaar ook voor jou, misschien ook niet. Ik schrijf
het in de eerste plaats voor mezelf, zoals ik ook mijn onderwijsblogs voor
mezelf schreef, als katharsis – loutering van de ziel – en als oefening in
denken. Misschien wordt het wat. Misschien ook niet. Maar als je wilt, kun je
met me mee. Op treinreis.
Ideeën en suggesties voor dit blog? Vragen of opmerkingen? Twitter:@alderikvisser #treinmens
Ideeën en suggesties voor dit blog? Vragen of opmerkingen? Twitter:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten