#treinmens moet geen klaagmuur worden,
en zeker geen forum om lekker over de trein te zeiken. Dat doen anderen al genoeg,
en bovendien ben ik in 't algemeen best tevree met de NS. Behalve vandaag dan dusch…
Moederdag is een nazistisch instituut dat na de Tweede
Wereldoorlog gretig commercieel in stand is gehouden. Ik heb er jarenlang
principieel niet aan gedaan – tot groot verdriet, natuurlijk, van m'n moeder.
Dus ging ik vandaag toch braaf en goedgemutst met een zak vol kadootjes op weg
naar het verre Venray. Vanwege werkzaamheden bij Utrecht moest dat
om, via Eindhoven naar Horst en dan met de bus. Twee uur reizen, da's te
overzien.
Maar in Helmond moesten we vanochtend de trein uit: loc zonder
motie ergens bij Deurne. Kan tot 12.00 uur duren. Geen nadere info., geen
bussen, geen alternatief. Niks. Dus met de sprinter weer terug, via Den Bosch
naar Nijmegen en dan met het boemeltje richting Roermond. Kortom: om 09.00 uur de
deur uit, om 13.15 bij mams L
#treinmens voelt zich zo langzamerhand #uebertreinmens…
Terug, naar Nijmegen, Ede en dan met de bus naar Utrecht
nieuwe kinken in kabels: de Intercity naar Den Helder (die dusch slechts naar
Ede rijdt) blijkt plots defect. Arme ProRail: bij elk beetje weer – vlaagje
zomerweer, drupje herfstweer, vlokje winterweer – gaat er weer van alles stuk…
Dus nu toch maar weer van Noviomagus via 's Hertogenbosch naar Uttrajectum.
Zondag. De mussen vallen van het dak van de hitte. En ik zit
zes, ik herhaal, zeseneenhalf uur in de trein om m'n moeder kadootjes te
brengen. Ik herlees 'Betere Mensen' van Trudy Dehue, op zoek naar quotes en
verwijzingen voor het project PrestatiePijn. Super-interessant weer. Maar ik
wil geen betere, technologisch geoptimeerde supermensen. Ik wil supertreinen –
tussen Utrecht en Venray en elk ander Godvergeten gehucht in Nederland. Nu!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten